“እዚ ብሓቂ ኣነ ድየ፡ ወይስ ጽላሎት ፍርሐይ ጥራይ”

መዓልታዊ ኣእምሮይ ዓውደ ውግእ ይኸውን። ብሓደ ወገን ንጹርነትን ተስፋን ፈጠራን ኣሎ። በቲ ካልእ ድማ ዘይሕለል ማዕበል ጥርጣረን ፍርሕን ኣሉታዊነትን። ሓደ ሓሳብ ከመይ ኢሉ ናብ ህቦብላ ጭንቀት ክሽክርከር ከም ዝኽእል መሳጢ’ዩ። ብዙሕ ግዜ “እዚ ብሓቂ ኣነ ድየ፡ ወይስ ጽላሎት ፍርሐይ ጥራይ?” ነቶም ጸለምቲ ሓሳባት ከዘናግዖም ከለኹ፡ ነቲ ዘይውሕስነተይ እናመገቡ ይዓብዩ። ክገጥሞም ከለኹ፡ ንሕጋውነቶም ክፈታተን ከለኹ ግን ስልጣነይ ይመልስ። ቀጻሊ ስሕበት’ዩ። ውጽኢቱ? ብዛዕባ ነብሰይ ዝዓሞቐ ርድኢት። ነፍሲ ወከፍ እኩይ ሓሳብ ንዕብየት ዝኸውን ዕድል ምዃኑ፡ ንኣዘናትዋይ ዳግማይ ንምግላጽ ዝሕግዝ ዕድል ምዃኑ እመሃር። ኣብዚ ናይ ኣእምሮ ድውል፡ ጽንዓት ይረክብ። ኣእምሮ ቤት ማእሰርቲ ወይ መቕደስ ክኸውን ይኽእል እዩ፤ ናተይ ምርጫ’ዩ። ንህውከት ናብ ንጹርነት፡ ንፍርሒ ድማ ናብ ሓይሊ እናቐየረ፡ ልዕሊኡ ክለዓል እመርጽ።